writings

೧ ಅಪ್ಪ ಮಗ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ... ಅಪ್ಪನ ಕೈಗೆ ಸಿಗದಂತೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಗ ನಿಂತ . ಏನೋ ಸಂಶಯ .. ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ . ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲ ! ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಹೆಣ್ಣಿನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ . ಮುನಿಸಿನಿಂದ ಪ್ರ - ಪಾ - ತ - ದ ಅಂಚಿಗೆ ಬಂದ . ಅವನಿಗೆ ಅಮ್ಮ ನೆನಪಾದರು . ಅಮ್ಮ ಬದುಕಿದ್ದರೆ ತನ್ನನ್ನು ಹೀಗೆ ಕಡೆಗಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ? ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ? ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ , ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬದಲಾವಣೆ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ... ಸಮುದ್ರದ ಮೊರೆತ ! ಮೋಡಗಳೆಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿ , ವಾತಾವರಣ ಕಪ್ಪಾಗಿ , ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಕೋಪದನಡುವೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿ , ಆರ್ತನಾಗಿ ಅವನು ನಿಂತಿರುವಾಗ ... ಆ ಕಡುಕತ್ತಲೆಯ ಗೂಢ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ , ಯಾರೋ ತಳ್ಳಿದಂತೆ - ಪ್ರಪಾತದೊಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ ! ತಳವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಪಾತದೊಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತಲೇ ಇರುವಾಗ ಒಂದು ವಿಷಯ ನೆನಪಾಯಿತು .... ಆ ಹುಡುಗ ನಾನೆ !!! ೨ ತಟ್ಟನೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು . ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ ... ಕತ್ತಲು ! ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಿದ್ದೇನೆಯೇ , ಇಲ್ಲವೇ ತಿಳಿಯದಷ್ಟು ಅಂಧಕಾರ ! ಕತ್ತಲೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು - ವಾಸ್ತವದ ಅರಿವಾಗಲು - ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಬೇಕಾಯಿತು ... ಎದ್ದು ಕುಳಿತೆ ಮೇಜಿನಮೇಲಿದ್ದ ರೇಡಿಯಂ ಮುಳ್ಳಿನ ಗಡಿಯಾರ ಒಂದು ಗಂಟೆ ತೋರಿಸಿತು - ಮದ್ಯರಾತ್ರಿ ಒಂದುಗಂ...

ಪರಪಂಚ ೧ ಬುಲ್ಲೆಟ್ ಗಾಡಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ , ಮುಂದೆ ಮಗಳು .. ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಕಂಡಾಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿತು .. ಕಾರಣ , ನಾನು ಅನಾಥ .. ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದವನು .. ವಾರಕ್ಕೆ ಮೂರುದಿನವಾದರೂ ನಾನವರನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ .. ಅವರನ್ನು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಏನೋ ಖುಷಿ .. ಎಂತಾ ಸಂತುಷ್ಟ ಕುಟುಂಬ ... ಕುಟುಂಬ ಎಂದರೆ ಹೀಗಿರಬೇಕು .. ನಾನೊಬ್ಬ ಸೇಲ್ಸ್ ಮನ್ .. ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಕೆಲಸಕ್ಕಿದ್ದೇನೆ .. ಹಲವು ಜನರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ .. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ ಬರುವವರು , ಗೆಳೆಯ ಗೆಳೆತಿಯರೊಂದಿಗೆ ಬರುವವರು , ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಬರುವವರು .. ಆದರೂ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುವ ಆ ಕುಟುಂಬ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮಾಯಲಾರದು .. ಒಂದು ದಿನ .. ಬುಲ್ಲೆಟ್ ಗಾಡಿಯ ಶಬ್ದಕೇಳಿ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದೆ – ಬುಲ್ಲೆಟ್ ಎಂದರೆ ನನಗೆ ನೆನಪಾಗುವುದೇ ಆ ಕುಟುಂಬ ! ನನ್ನ ಊಹೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಲ್ಲ ... ಅದೇ ಗಾಡಿ ... ಆದರೆ ಕುಟುಂಬವಿಲ್ಲ .. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮಾತ್ರ ! ಆತನನ್ನು ನಾನೇ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡಿದೆ , ಅವರಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ತಿಳಿಯದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆತು , “ ಹೌ ಆರ್ ಯ್ ಸರ್ ?” ಎಂದೆ ಆತ ನನ್ನನ್ನು ಸಂಶಯದಿಂದ ನೋಡಿದ . “ ಐಯಾಮ್ ಫೈನ್ ...” ಎಂದ “ ಹೇಳಿ ಸರ್ ... ಏನು ತೋರಿಸಲಿ ? ಮೆನ್ಸ್ ? ವುಮೆನ್ಸ್ ? ಚಿಲ್ಡ್ರನ್ಸ್ ...