ಕನಸು - ಕಥೆ

೧

ಅಪ್ಪ ಮಗ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ... ಅಪ್ಪನ ಕೈಗೆ ಸಿಗದಂತೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಗ ನಿಂತ. ಏನೋ ಸಂಶಯ.. ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ. ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲ! ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಹೆಣ್ಣಿನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಮುನಿಸಿನಿಂದ ಪ್ರ-ಪಾ-ತ-ದ ಅಂಚಿಗೆ ಬಂದ. ಅವನಿಗೆ ಅಮ್ಮ ನೆನಪಾದರು. ಅಮ್ಮ ಬದುಕಿದ್ದರೆ ತನ್ನನ್ನು ಹೀಗೆ ಕಡೆಗಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ? ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರೆ?

ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ, ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬದಲಾವಣೆ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ...

ಸಮುದ್ರದ ಮೊರೆತ! ಮೋಡಗಳೆಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿ, ವಾತಾವರಣ ಕಪ್ಪಾಗಿ, ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಕೋಪದನಡುವೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿ, ಆರ್ತನಾಗಿ ಅವನು ನಿಂತಿರುವಾಗ... ಆ ಕಡುಕತ್ತಲೆಯ ಗೂಢ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ, ಯಾರೋ ತಳ್ಳಿದಂತೆ- ಪ್ರಪಾತದೊಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ! ತಳವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಪಾತದೊಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತಲೇ ಇರುವಾಗ ಒಂದು ವಿಷಯ ನೆನಪಾಯಿತು.... ಆ ಹುಡುಗ ನಾನೆ!!!

೨

ತಟ್ಟನೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ... ಕತ್ತಲು! ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಿದ್ದೇನೆಯೇ, ಇಲ್ಲವೇ ತಿಳಿಯದಷ್ಟು ಅಂಧಕಾರ! ಕತ್ತಲೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು- ವಾಸ್ತವದ ಅರಿವಾಗಲು- ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಬೇಕಾಯಿತು...

ಎದ್ದು ಕುಳಿತೆ

ಮೇಜಿನಮೇಲಿದ್ದ ರೇಡಿಯಂ ಮುಳ್ಳಿನ ಗಡಿಯಾರ ಒಂದು ಗಂಟೆ ತೋರಿಸಿತು- ಮದ್ಯರಾತ್ರಿ ಒಂದುಗಂಟೆ!

ಪುನಃ ನಿದ್ದೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಗೊತ್ತು! ಹೊರಬಂದೆ. ಜಗುಲಿಯಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ.

ಅಮವಾಸ್ಯೆಯ ಕತ್ತಲು. ತಣ್ಣನೆಯ ಗಾಳಿ. ಗಿಡಮರಗಳ ಕಲಕಲಾ ಶಬ್ದ. ಕ್ರಿಮಿ ಕೀಟಗಳ ಕೀಚಲು ಶಬ್ದ.

ಆಹ್ಲಾದಕರ ವಾತಾವರಣ!

ಮೇಜಿನಮೇಲೆ ಸಿಗರೇಟ್ ಪ್ಯಾಕ್ ಇರುವುದು ನೆನಪಾಯಿತು. ಹೋಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದೆ. ಸಿಗರೇಟ್ ಒಂದನ್ನು ತುಟಿಗಿಟ್ಟು-ಹಚ್ಚಿ- ನಡೆಯಲಾರಂಬಿಸಿದೆ.

ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತು ಏಕರೆಗಳಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಹರಡಿದೆ ನನ್ನ ರಬ್ಬರ್ ತೋಟ. ಮದ್ಯದಲ್ಲಿ ಮನೆ!

ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳಿಂದ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ನನಗೆ ಹೆದರಿಕೆಯಿಲ್ಲ... ಹೆದರಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ...

ರಬ್ಬರ್ ಮರಗಳ ನಡುವೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುವಾಗ, ಕಂಡ ಕನಸಿನ ನೆನಪಾಯಿತು. ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಯಲ್ಲ ಈ ಕನಸು. ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಹಾಳು ಕನಸು! ಕನಸಿನಬಗ್ಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ- ಯೋಚಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದೆ.

ಯೋಚನೆ...

ಕಳೆದು ಹೋದದ್ದರಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ ಫಲವಿಲ್ಲವಂತೆ. ಆದರೂ ಏಕಾಂಗಿಯಾದ ನನಗೆ ಯೋಚನೆಗಳೇ ಸಂಗಾತಿಗಳಾಗಿರುವಾಗ...

ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ, ನಾನೂ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ- ಮೂವರೇ- ಇದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ- ಎಷ್ಟು ಆಹ್ಲಾದಕರವಾಗಿತ್ತು ಆ ದಿನಗಳು?

ಅವರನ್ನು ಕಾಡಿಸುತ್ತಾ, ಆಟದಂತೆ ಅವರು ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಠಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾ.. ಒಂದು ಸ್ವತಂತ್ರ ಚಿಟ್ಟೆಯಂತೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ.

ದಿನಗಳು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಏನೋ ಬದಲಾವಣೆ. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಮದ್ಯೆ ಏನೋ ವೈಮನಸ್ಯತೆ...

ಸಂಶಯ- ಅಸಹನೆ- ಬೈಗುಳ- ಜಗಳ....

ಒಂದುದಿನ ಅಮ್ಮ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

ಕಾರಣವೇನೋ ತಿಳಿಯದು- ಆದರೆ- ತಿಳಿಯಬೇಕು! ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ- ಅಪ್ಪನಿಗಾಗಿ! ಅಮ್ಮ ಮರಣಿಸಿದ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದಲ್ಲಿಯೇ ಮನೆಬಿಟ್ಟುಹೋದ ಅಪ್ಪನಿಗಾಗಿ! ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರೋ... ಬದುಕಿದ್ದಾರೋ...ಬರುತ್ತಾರೋ... ಇಲ್ಲವೋ... ನಾನಂತೂ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ- ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳಿಂದ!

೩

ಯೋಚನೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸುವಂತೆ ಸಿಗರೇಟಿನ ಬೆಂಕಿ ಅಂಚನ್ನು ತಲುಪಿ ಕೈ ಚುರುಕ್ಕೆಂದಿತು!

ಅದನ್ನು ಎಸೆದು ಮತ್ತೊಂದನ್ನು ಹೊತ್ತಿಸಿದೆ...

ದೂರದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಚಲನೆ... ಆ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೆ.

ಅಲ್ಲೊಂದು ಪೊದೆ. ಅದರಿಂದ ಮೊಲವೊಂದು ಚಂಗನೆ ಎಗರಿ ಓಡಿತು. ಪಾಪ, ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡು ಹೆದರಿರಬೇಕು!

ನಾನೂ ಏಕಾಂಗಿ, ಅದನ್ನು ಏನೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಅದಕ್ಕೇನು ಗೊತ್ತು?

ಪೊದೆಯನ್ನು ದಾಟಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ನಡೆದೆ. ಎರಡು ಮರಗಳಮದ್ಯೆ ಬಲೆ ಹೆಣೆದು ಹೆಣದಂತೆ ಬಿದ್ದಿರುವ ಜೇಡ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅದನ್ನೂ ದಾಟಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ನಡೆದೆ. ಏನೋ ಸಂಶಯ...

ಯಾರೋ ನನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದಾರೆ!!

ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರಿರಬಹುದು?

ಕಳ್ಳಕಾಕರ ಭಯ ನನಗಿಲ್ಲ! ಕಳೆದ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳಿಂದ ಯಾರೂ ನನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಭಯ! ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದೆವ್ವವಿದೆಯಂತೆ! ಹೇಡಿಗಳು!

ಆದರೆ ಇಂದು? ಅಷ್ಟು ದೈರ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದವರಾರು? ವೇಗವಾಗಿ ಮನೆಯಕಡೆ ನಡೆದೆ.

ದೂರದಿಂದಲೇ ಕಾಣಿಸಿತು- ಮನೆಯತುಂಬಾ ಬೆಳಕು! ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು! ಕಳೆದ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಇದೇ ಮೊದಲಬಾರಿ....

ಮನೆಯನ್ನು ಸಮೀಪಿಸಿದಾಗ ಹಿತ್ತಲ ಬಾವಿಯನ್ನು ಕಂಡೆ. ಯಾಕೋ ಕನಸಿನ ನೆನಪಾಯಿತು- ಕಸಿವಿಸಿಗೊಂಡೆ.

ಯಾವುದೋ ಸತ್ಯವನ್ನು ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಅಸಹನೆ!

ಮನೆಯಕಡೆ ನುಗ್ಗುವಾಗ- ಆಶ್ಚರ್ಯ... ಬಾವಿಯನ್ನು ದಾಟಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ! ಯಾರೋಬಲವಾಗಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದಂತೆ... ಅಮ್ಮನ ಕರೆ ಕೇಳಿಸಿದಂತೆ... ಚಡಪಡಿಕೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ...

"ಇಷ್ಟು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ತಲುಪುತ್ತೇವೆಂದು ಊಹಿಸಲಿಲ್ಲ" ಯಾರದೋ ಶಬ್ದ! ಯಾರದೋ ಅಲ್ಲ- ಅಪ್ಪನ ಶಬ್ದ! ಅ-ಪ್ಪ-ನ ಶಬ್ದ! ಇಪ್ಪತ್ತಲ್ಲ ನೂರು ವರುಷವಾದರೂ ನಾನು ಅಪ್ಪನ ಶಬ್ದವನ್ನು ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲೆ!

"ಈ ಮನೆ ಹೀಗೆ ಅನಾತವಾಗಿ ಎಷ್ಟು ವರುಷವಾಯಿತು?" ಯಾವುದೋ ಅಪರಿಚಿತ ಸ್ತ್ರೀಯಶಬ್ದ!

"ಏನೂ ತಿಳಿಯದವಳಂತೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೀಯಲ್ಲ? ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಿನಗಾಗಿಯೇ ತಾನೆ ನಾನು ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದು? ಮಗನನ್ನು ಬಾವಿಗೆ ತಳ್ಳಿದ್ದು?"

ನನ್ನ ತಲೆಯೊಳಗೊಂದು ಸ್ಪೋಟ! ನಾನು ತಿಳಿಯಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡ ನಿಜ....

ನಿಶ್ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ನನ್ನನ್ನಾವರಿಸಿತು. ಅಂಧಕಾರಮಯವಾದ ನನ್ನ ಸಹಜ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಮರಳುವಾಗ ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿತು...

"ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷದ ದೂಳು- ಕಸ- ಕಡ್ಡಿ- ಅಬ್ಬಾ... ಇದನ್ನು ಶುಚಿಗೊಳಿಸಲು ಎಷ್ಟು ದಿನ ಬೇಕೋ ಏನೋ...? ಅರೆ... ಇದೇನಿದು? ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷ ಮುಂಚೆ ನಾನಿಟ್ಟ ಸಿಗರೇಟು ಪ್ಯಾಕ್.. ಲೈಟರ್... ಓಹ್.. ನನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಕೊಡಿಸಿದ ರೇಡಿಯಂ ಗಡಿಯಾರ....."