writings

ಸತ್ಯಂಶಿವಂಸುಂದರಂ ! * ಕಾಲು ನಡಿಗೆಯ ಪ್ರಯಾಣ . ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಹೊತ್ತು ಊಟ . ಎರಡುಗಂಟೆ ಸಮಯ ನಿದ್ರೆ . ಯಾಕೆ ಈ ದಂಡನೆಯೋ ತಿಳಿಯದು . ದಿನಗಳುರುಳಿದವು . ತಪಸ್ಸು ಹೀಗೇ ಇರುತ್ತದಂತೆ . ಯಾಕೆ ತಪಸ್ಸು ? * ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣು ಪುರುಷ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದರೇನು - ಹುಡುಕಿದರೇನು ....! ಈ ನಾನು - ಅಹಂ - ಅನ್ನುವುದು ಅತಿ ಪ್ರಭಲವಾದದ್ದು ! ಅಹಂಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ಮಿಯ ಪಾಠದ ಕೊನೆಗೆ - “ ನಿನ್ನನ್ನು ನೀನು ತಿಳಿ !” ಎಂದರು ಗುರುಗಳು . “ ನಿಮ್ಮಿಂದ ನಾನು ಬೇರೆಯೇ ಗುರುಗಳೇ ...?” ಎಂದೆ ನಾನು ! “ ಮೊದಲು ದ್ವೈತ - ನಂತರ ಅದ್ವೈತ !” ಎಂದರು ಗುರುಗಳು . “ ಯಾಕೆ ಗುರುವೇ ...? ನನಗೆಲ್ಲವೂ ನಾನೇ ಆಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ದ್ವೈತವೇಕೆ ?” ಎಂದೆ . ಅಹಂ ! ತನ್ನನ್ನು ಮೀರಿದನೇ ಶಿಷ್ಯ - ಅನ್ನುವ ಅಹಂ ! ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳು ಮಾತ್ರ ! ನಂತರ ...., “ ನಿನ್ನ ಅರಿವು ಪರಮಪದವನ್ನು ತಲುಪಿದೆ ! ನೀನಿನ್ನು ಹೊರಡಬಹುದು ...!” ಎಂದರು ಗುರುಗಳು . “ ಗರುರ್ಬ್ರಹ್ಮ , ಗುರುರ್ವಿಷ್ಣೋ , ಗುರುರ್ದೇವೋ ಮಹೇಶ್ವರಾಃ ಗುರುರ್ಸಾಕ್ಷಾತ್‌ ಪರಃಬ್ರಹ್ಮ ತಸ್ಮೈಶ್ರೀ ಗುರವೇ ನಮಹ ! ಎಂದೆಂದಿಗೂ ನಿಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದ ನನ್ನ ಶ್ರೀರಕ್ಷೆಯಾಗಿರಲಿ ಗುರುವೇ ...!” ಎಂದೆ . ಮುಗುಳು ನಕ್ಕರು ಗುರುದೇವ ..., “ ಮಾತಾ ಪಿತಾ ಗುರುರ್ದೈವಂ ! ಮೊದಲು ತಾಯಿ , ನಂತರ ತಂದೆ , ಆನಂತರ ಗುರು ... ಇವರು ಮೂವರ ನಂತರ ಸಾಕು ದೇವರು ! ಹೋಗಿ ಬಾ ...!” ...

ಸಹಜಗುಣ ! ೧ “ ನಾನು ಓದಿರುವ ನಿನ್ನ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ - ಹೆಣ್ಣಿನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ತುಂಬಾ ಕೆಳಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿದ್ದೀಯಲ್ಲ - ಯಾಕೆ ?!” ಎಂದರು . ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು ! ದೇವೀಭಕ್ತ ನಾನು !! “ ಯಾವ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ ?” ಎಂದೆ . “ ಕಥೆ ಯಾವುದೋ ನೆನಪಿಲ್ಲ ! ನಾನು ಎಂದು ಉಪಯೋಗಿಸಿ ನೀನು ಬರೆಯುವ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ , ನಾಮಪದದ ಪುರುಷ - ತಾನು ಹೇಳುವುದೇ ಸರಿ , ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದೇ ಸರಿ ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿದ್ದೀಯ ... ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಹೆಣ್ಣಿನಲ್ಲಿರುವ ಶಕ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ , ಜೀವನ ಎದುರಿಸುವ ಕಲೆ ಪುರುಷರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಸಹ ಇಲ್ಲ !” ಎಂದರು . “ ನೋಡಿ ... ನನ್ನ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿನ ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಇದು ! ಬರೆದಿರುವ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಥೆಗಳು - ಹೆಣ್ಣು ಗಂಡಿಗಿಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠಳು ಎಂದೇ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತವೆ !! ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿನ ಸಹಜಗುಣವನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ . ಅದೇ ಹೈಲೈಟ್ ಆಗಿರಬಹುದು ಹೊರತು - ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಳಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿಲ್ಲ ! ಯಾವ ಕಥೆಯಲ್ಲೂ ಗಂಡೇ ಸರಿ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಿಲ್ಲ - ಸಮರ್ಥಿಸಿಲ್ಲ ... ಹೆಣ್ಣು ಚಂಚಲೆ - ಹೆಣ್ಣೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಬಲ್ಲಳು ಎಂದು ಬರೆದಿರಬಹುದು ಅಷ್ಟೆ !” ಎಂದೆ . “ ಹೆಣ್ಣಿನ ಸಹಜ ಗುಣಗಳೇ ? ಯಾವುದದು ??” ಎಂದರು ! “ ಅಸೂಯೆ ಸಂಶಯ ಗೊಂದಲ !” ಎಂದೆ . “ ಗಂಡಿನ ಸಹಜ ಗುಣ ಎಂತದ್ದೋ ...?” “ ಅಹಂಕಾರ !” ಎಂದೆ . “ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಬಗೆಗಿನ ನಿನ್ನ ಸಮೂಲಾಗ್ರ ...

ಇರಬಹುದು !! ೧ . ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೋಚಿದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ - ಉದ್ಭವಿಸಿದ ಸಂಶಯಕ್ಕೆ - ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಉತ್ತರವನ್ನು ಹುಡುಕುವವನು ನಾನು ! ಸಿಗುವವರೆಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ! ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ . ಆದರೂ ನನ್ನರಿವಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ವಿಮರ್ಶೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ ! ಯಾವುದೇ ಘಟನೆಯಾದರೂ ಯಾವುದೇ ಚಿಂತೆ ಅಥವಾ ಭಾವವಾದರೂ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕಾರಣ ಇರಲೇ ಬೇಕು ! ಅದು ನಮ್ಮ ಅರಿವಿನ ಮಿತಿಗೆ ಎಟುಕದೆ ಹೋಗಬಹುದು ... ಆದರೂ ಅದು ಹೀಗೆ " ಇರಬಹುದೇ " ಅನ್ನುವ ಚಿಂತೆಯಂತೂ ಬರುತ್ತದೆ ! ಅದು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿಯಾದರೂ ಸರಿ - ತಾತ್ತ್ವಿಕವಾಗಿಯಾದರೂ ಸರಿ !! ಈಗ ಎರಡು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ - ಒಂದು - ನಾನು ಹೇಗೆ ಕಥೆಗಾರನಾದೆ !! ನಾನು ಬರೆದ ಕೆಲವೊಂದು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಓದಿದಾಗ - ನಾನೇ ಬರೆದೆನೆ ಅನ್ನುವಷ್ಟು ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ! ಅದು ಹೇಗೆ ಬರೆಯುವವನಾದೆ ? ಹೇಗೆ ತೋಚುತ್ತದೆ ? ಎರಡು - ಅಕಾರಣವಾಗಿ ಒಬ್ಬರಮೇಲೆ ಹೇಗೆ ಅಭಿಮಾನವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಅನ್ನುವ ಸಮಸ್ಯೆ ! ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾನು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಹತ್ವ ಕೊಟ್ಟವನಲ್ಲ - ಅಥವಾ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನ ಮಹತ್ವ ಕೊಟ್ಟವನು ! ಯಾರೂ ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚಲ್ಲ - ಅಥವಾ ಯಾರೂ ನನಗೆ ಕಡಿಮೆಯಲ್ಲ .... ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಮತ್ತು ಒಡನಾಟದಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾದ ಅಭಿಮಾನ ಬಿಡೋಣ ... ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಗೆಳೆಯ ಗೆಳತಿಯರು - ಪರಿಚಿತರು .... ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ಅಭಿಮಾನ ಇದ...

ಮಾನಸಿಕ - “ ಎಲ್ಲೆ !” “ ಯಾಕೆ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಹಿಡಿತ !” ಎಂದ . ದಿನಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಕಾಲು ಕೆರೆದು ಜಗಳಕ್ಕೆ ಬರದಿದ್ದರೆ ಅವನಿಗೆ ಊಟ ಸೇರುವುದಿಲ್ಲ ! “ ಯಾರು ? ನನ್ನ ಬರಹದಲ್ಲೇ ?” ಎಂದೆ . ಅವನೊಂದಿಗಿನ ಜಗಳ ಯಾವತ್ತಿಗೂ ನನಗೆ ಖುಷಿಯೇ ... ಏನೋ ಇರುತ್ತದೆ ! ಅವನು ಸರಿ ನಾನು ತಪ್ಪು ಅನ್ನುವುದೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ ಇಲ್ಲ ! ಜಗಳ ಕೊನೆಮುಟ್ಟುತ್ತದಾ ? ಅದೂ ಇಲ್ಲ ! ಇಬ್ಬರೂ ಅವರವರ ತೀರುಮಾನಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತೇವೆ ! ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅಕಾರಣವಾಗಿ ತಪ್ಪು ನನ್ನದಿದ್ದರೂ ವಾದಿಸುತ್ತೇನೆ - ಅವನೂ ...! ನಂತರ ಇಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರ ನೋಡಿ ಮುಗುಳುನಗುತ್ತೇವೆ - ನಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿರುತ್ತದೆ ! ಆದರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ! “ ನೀವು - ಹೆಂಗಸರು !” ಎಂದ . ಉರಿದುಹೋಯಿತು ! “ ನಿನ್ನ ತಲೆ ! ನನಗೇ ಯಾವ ನಿಯಮವೂ ಇಲ್ಲ ! ಎಲ್ಲೆಗಳೂ ಇಲ್ಲ ! ನಿನಗೇ ಗೊತ್ತು ! ಇನ್ನು ಬೇರೆ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಹೇಳಬೇಕೆ !?” ಎಂದೆ . “ ಇಲ್ಲವೇ ... ಮಾಧವಿಕುಟ್ಟಿ ಕೇಳಿದ್ದೀಯ ? ಕಮಲಾದಾಸ್ ಆಗಿ ಕೊನೆಗೆ ಕಮಲಾ ಸುರಯ್ಯ ಆಗಿ ಮರಣಿಸಿದರು !” ಎಂದ . ಏನೋ ಮಿಸ್‌ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದೆ . ಇವ ನೇರವಾಗಿ ಬುಡಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ ! ರೆಂಬೆ ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕತ್ತರಿಸಿ ಬುಡದ ಕಡೆಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆ ! ನಂತರ ಕಡಿಯಲ ಬೇಡವಾ ಎಂದು ಬುಡವನ್ನೇ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ ! “ ಅವರಷ್ಟು ಓಪನ್ ಆಗಿ ಬರೆದ ಹೆಣ್ಣು ಯಾರಿದ್ದಾರೆ - ಹೇಳು !” ಎಂದೆ . ...