ಅಣ್ಣ- ಕಥೆ

೧

"ಆದರೂ ಹೇಗಣ್ಣ'' ಎಂದೆ.

ಅಣ್ಣನ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಮನದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಉಕ್ಕಿತು. ತೋರ್ಪಡಿಸಲಿಲ್ಲ. ತೋರ್ಪಡಿಸುವ ವಿಷಯವೂ ಅಲ್ಲ. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಅಣ್ಣನ ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚಿನಿಂದ ನನ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಕೋರಿಕೆ ಅದು. ಅತ್ತಿಗೆಯೊಂದಿಗಿನ ಮಿಲನ!!

ಈಗ ಅಣ್ಣ ಬೇಡುತ್ತಿರುವುದೂ ಅದನ್ನೇ... ನನ್ನ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು,

“ಮಹಿ, ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಕೋರದ ವಿಷಯ, ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯಬಾರದ ವಿಷಯ. ನಾನು ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆನ್ನಬೇಡ”ಎಂದ.

ಅವನ ಮುಖವನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದೆ.

“ನನ್ನಿಂದ ಇವಳಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ! ಡಾಕ್ಟರ್ ಹೇಳಿದರು. ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಈ ವಿಷಯ ನಡೆದು ಬಿಡಬೇಕು. ಅವಳನ್ನು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲವೆನ್ನಬೇಡ”ಎಂದ.

ನನಗೆ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟಂತಾಯಿತು. ಇದು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಕೋರಿಕೆ? ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದಾನೋ ಅಥವಾ ನನ್ನ ಮನಸನ್ನು ಅರಿತು ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೋ?

“ಅಣ್ಣಾ, ಒಬ್ಬಳೇ ಹುಡುಗಿಯೊಂದಿಗೆ ಸೇರಬೇಕೆಂಬ ನಿರ್ಬಂಧವೇನೂ ನನಗಿಲ್ಲ! ಆದರೆ ಅತ್ತಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೇಗಣ್ಣ?” ಎಂದೆ, ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯವನಂತೆ.

“ಪ್ಲೀಸ್, ಪ್ಲೀಸ್, ಪ್ಲೀಸ್ ಮಹಿ..., ಇಲ್ಲವೆನ್ನಬೇಡ” ಕೈ ಅದುಮಿ ಹೇಳಿದ.

ಸರಿ ಎಂಬಂತೆ, ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಂತೆ, ತಲೆಯಾಡಿಸಿದೆ!

೨

ಅತ್ತಿಗೆಯ ವರ್ತನೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ತರಿಸಿತು!

ಅವರಿಗೆ ಇದು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ, ಅಣ್ಣನ ಬಲವಂತಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ!

ಆದರೆ ಅತ್ತಿಗೆ.... ಅವರ ಮನಸ್ಸೂ ನನ್ನಂತೆಯೇ...!!

ತುಂಬಾ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಈ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಬಳಸಿಕೊಂಡರು. ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡಿದರು! ಮಾಡಿದರು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪು, ಮಾಡಿದೆವು.

೩

ಅದು ಆ ಒಂದು ದಿನಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲದೆ ಮುಂದುವರೆಯಿತು... ಅಣ್ಣನ ಕೋರಿಕೆಯಂತೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮಗುವನ್ನೂ ಕರುಣಿಸಿದೆ! ಪಾಪ ಅಣ್ಣ, ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅತ್ತಿಗೆಯ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸಂಬಂಧವೂ ಅತ್ತಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಬೇರೆ ವಿಷಯ!

೪

ದಿನಗಳುರುಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕೆಂಬ ಚಿಂತೆಯೇನೂ ನನಗಿಲ್ಲ! ಪಾಪ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನೇಕೆ ಮೋಸ ಮಾಡುವುದು?!

ಹೀಗಿರುವಾಗ ಅಣ್ಣನಿಗೆ ಮೂರನೆಯಬಾರಿ ಹೃದಯಾಘಾತವಾಯಿತು. ಈಬಾರಿ ಉಳಿಯುವುದು ಕಷ್ಟ ಎಂದರು ಡಾಕ್ಟರ್.

ಕೊನೆಯಬಾರಿ, ಅತ್ತಿಗೆ ಇಲ್ಲದಿರುವಾಗ, ಅಣ್ಣ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆಂದ.

ಹೋದೆ, ಮಂಚದಮೇಲೆ ಅವನ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತೆ.

ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ದುಃಖವಾಗಲಿ, ನೋವಿನ ಚಿನ್ಹೆಯಾಗಲೀ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಿಶ್ಕಳಂಕವಾಗಿ ನಕ್ಕ.

“ತಮ್ಮಾ... ಈ ಪ್ರೇಮ ಎನ್ನುವುದು ತುಂಬಾ ವಿಚಿತ್ರ”ಎಂದ!

ಅನ್ಯಗ್ರಹ ಜೀವಿಯನ್ನು ನೋಡುವಂತೆ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದೆ!!

“ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯೆಂದರೆ ನನಗೆ ಪ್ರಾಣ. ನಿನಗೆ ತಿಳಿಯದು, ನಾನವಳನ್ನು ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆಂದು. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅವಳ ಭಾವನೆ ಏನೇ ಇರಲಿ, ಅದು ನನಗೆ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಾನವಳನ್ನು ಪ್ರೇಮಿಸುತ್ತೇನೆನ್ನುವುದು ನನಗೆ ಮುಖ್ಯ. ಅವಳ ಸಂತೋಷಕ್ಕೋಸ್ಕರ ನಾನು ಏನು ಬೇಕಿದ್ದರೂ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ಮಾಡದಿರುತ್ತೇನೆ, ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುತ್ತೇನೆ.” ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಿಲ್ಲಿಸಿ,

“ಅವಳಿಗೆ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸೇರುವುದು ಇಷ್ಟವಾದರೆ ನಾನೇಕೆ ತಡೆಯಲಿ? ಅವಳ ಸಂತೋಷವನ್ನೇಕೆ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡಲಿ?” ಎಂದ!

ಬಿಳುಚಿಕೊಂಡೆ.

“ಮೊದಲಬಾರಿ ನೀವು ಸೇರಿದ ಮಾರನೆಯ ದಿನವೇ ನನಗೆ ವಿಷಯ ತಿಳಿಯಿತು! ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಅವಳು, ಏನೇನು ಕನವರಿಸುತ್ತಾಳೆ, ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಏನೇನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾಳೆ, ಎಲ್ಲವೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು. ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿದ ದಿನ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ಪ್ರಕಾಶ ನನಗೆ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳು ಅಷ್ಟೊಂದು ಸುಖ ಸಂತೋಷ ಅನುಭವಿಸುವಾಗ ನಾನೇಕೆ ತಡೆಯಲಿ?” ಎಂದ.

ಅವನ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಲಾಗದೆ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿದೆ.

ನನ್ನ ಕೈಯ್ಯನ್ನು ತನ್ನ ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ.

“ಮಹೀ... ನಾನು ಹೋದಮೇಲೆಯೂ ನೀನವಳನ್ನು ಸಂತೋಷವಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀಯಲ್ಲವೆ?” ಎಂದ.

ಏನು ಹೇಳಲಿ? ಮನುಷ್ಯರಮೇಲೆ, ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದ, ನನ್ನ ಸಂತೋಷಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಏನು ಬೇಕಿದ್ದರೂ ಮಾಡುವ ನಾನು- ಅವನಿಗೇನು ಉತ್ತರ ಹೇಳಲಿ?

ಅವನು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಂಬಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅವನದ್ದು ನಿಜವಾದ ಪ್ರೇಮವಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಾಗದ ತನವಿರಬಹುದು. ಅತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ನೋಡಿಕ್ಕೊಳ್ಳುವುದೂ ನನಗೇನು ಅಂತಾ ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸವಲ್ಲ. ಆದರೂ......

ಯಾವ ಮಾತು ಆಡದೇ ಎದ್ದು ಬಂದೆ.