writings

  ಬೆಳ್ಳಂ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಒಂದು ಕನಸು ಮಾರ್ರೆ ! ಒಳ್ಳೆಯದ್ದೋ ಕೆಟ್ಟದ್ದೋ ತಿಳಿಯದ ಕನಸು ! ಕನಸಿನಲ್ಲಿ… , ನಾನು - ಸುತ್ತಲೂ ಗುಡ್ಡಗಳಿದ್ದು , ಕುರುಚಲು ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯೆ ಏಕಾಂತವಾಗಿದ್ದ ಒಂದು ಪಾಳು ಕಟ್ಟಡದ ಬಳಿ ಇದ್ದೆ . ಒಂದು ಗಂಡು ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು… , ಗಂಡ - ಹೆಂಡತಿಯರಿರಬೇಕು ! ತಮ್ಮ ಪಾಪುವಿನೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದರು . ಏನು ಸಹಾಯ ಅಂದರೆ ತಿಳಿಯದು ! ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಹೆಂಡತಿ ಪಾಪುವನ್ನು ಎದೆಗೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಅಳತೊಡಗಿದಳು ! ಏನಾಯಿತು ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ನೋಡುತ್ತಾ ಗಂಡನೂ ಅಳತೊಡಗಿದ . ಪಾಪು ಸತ್ತಿತ್ತು !! ನನಗೋ ಎದೆಭಾರವಾಗಿ ಗಂಟಲು ಕಟ್ಟಿ ದುಃಖಭಾರದಿಂದ… , “ ಅಯ್ಯೋ… , ನನಗಾಗಿ ಬಂದ ಇವರಿಗೆ ಹೀಗಾಯಿತೇ… ! ದೇವರು ಅನ್ನುವವನಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಜೀವವನ್ನು ಅದಕ್ಕೆ ನೀಡಿ ಬದುಕಿಸಲಿ !” ಎಂದು ಹೃದಯದಿಂದ ರೋಧಿಸಿದೆ . ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಯಿತು ! ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಮೋಡ ಕಟ್ಟಿ ನಡು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯ ಸಂಜೆಯಂತಾಯಿತು ! ಧಾರಾಕಾರ ಮಳೆ ! ಕಣ್ಣು ಕುರುಡಾಗಿ ಕತ್ತಲು ಅನ್ನಿಸಿತೋ ನಿಜವಾದ ಕತ್ತಲಾದ್ದರಿಂದ ಕಣ್ಣು ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲವೋ… , ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದವ ದೊಪ್ಪನೆ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದೆ ! ಮಗುವಿನ ಅಳುವಿನ ಶಬ್ದ !! ಅಷ್ಟೆ ಕನಸು ! ಮಗುವಿನ ಅಳುವಿನ ಶಬ್ದ ಅಲರಾಂ ! ಎಚ್ಚರಗೊಂಡೆ ! ಯಾಕೋ ಕನಸಿಗೆ ಅರ್ಥ ಹುಡುಕಬೇಕು ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ !!!

  ಬೆಟ್ಟ ! * ಸುಮಾರು ಎರಡು ವಾರದ ನಂತರ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ . ಎಂದಿನಂತೆ ಆಶ್ರಮದ ಗೇಟಿನ ಮುಂದೆ ( ಪ್ರತಿದಿನ ನಾನು ಗಾಡಿ ಪಾರ್ಕ್ ಮಾಡುವುದು ಅಲ್ಲಿಯೇ !) ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ಹಾಕುವಾಗ… , “ ಏನ್‌ಸಾರ್ ಸ್ವಲ್ಪದಿನ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ?” ಎಂದರು ಕಂಬಳಿ ಹೊದ್ದು ಛೇರ್‌ನಲ್ಲಿ ಮುದುಡಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನೈಟ್ ವಾಚ್‌ಮನ್ - ಆಕಳಿಸುತ್ತಾ ! “ ಒಂದು ಟೂರ್ ಹೋಗಿದ್ದೆ… , ಒಬ್ಬನೇ ! ಜೊತೆಗೆ ಸೋಮಾರಿತನ !” ಎಂದು ನಕ್ಕೆ . “ ನಾನೇಲ್ಲೋ ಹುಷಾರಿಲ್ಲವೇನೋ ಅಂದುಕೊಂಡೆ… , ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀರ ತಾನೆ ?” ಎಂದರು . “ ಆರಾಮಾಗಿದ್ದೀನಿ… , ನೀವು ಹೇಗಿದ್ದೀರ ? ಎಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ?” ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದೆ . “ ಅವರು ರಜ ಸಾರ್… , ಮೂರು ದಿನದಿಂದ ಒಬ್ಬನೇ !” ಎಂದರು . “ ಹೆದರಿಕೆ ಆಗಲ್ವಾ ?” ಎಂದೆ . “ ಎಂತ ಹೆದರಿಕೆ ಸಾರ್… , ಆಶ್ರಮ !” ಎಂದರು . ಮುಗುಳುನಕ್ಕು… , “ ಸರಿ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ… !” ಎಂದು ಹೊರಟೆ . ಅವರೂ ಮೈಮುರಿಯುತ್ತಾ ಛೇರ್‌ನಿಂದ ಎದ್ದು… , “ ಸಾರ್ ...” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕಂಬಳಿಯನ್ನು ಸರಿಸಿ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದು… , “ ಜೋಪಾನ ಸರ್… , ಮೊನ್ನೆಮೊನ್ನೆ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮರ್ಡರ್ ಆಗಿದೆ ! ಜೊತೆಗೆ ಎರಡು ದಿನದಿಂದ ಚಿರತೆ ಇದೆ ಅಂತ ನ್ಯೂಸು !” ಎಂದರು . ಎದೆ ಧಗ್ ಅಂದಿತಾ ? ಆದರೂ ಅವರ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿ ಮುಗುಳುನಕ್ಕು… , “ ಪ್ರಾಣದ ಮೇಲಿನ ಆಸೆಯನ್ನು ಯಾವತ್ತೋ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ ! ಸೊ ಹೆದರ...

 "ಹೇಗಿದೀಯ.., ಇವತ್ತು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ. "ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ!" ಎಂದಳು. "ನಿನ್ನೆ 90% ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೆ? ಇವತ್ತು 100% ಚೆನ್ನಾಗಿರಬೇಕಲ್ಲವಾ...? ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲದಿರುವುದು.., ಮನಸ್ಸೋ..., ಶರೀರವೋ?" ಎಂದೆ. "ಎರಡೂ!" ಎಂದಳು. "ಈಗ ನಾ ಏನು ಹೇಳಬೇಕು?" "ಏನಾದರೂ ಹೇಳು!" "ಮನಸ್ಸು ನಿರಾಳವಾಗಲು..., ನೀನೇ; ಒಂದು ಕವಿತೆ ಬರಿ-ಅದೇ..., ದೇಹವನ್ನೂ ಹಗುರಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ!" ಎಂದೆ. "ನೀನೇ ಬರಿಪ್ಲೀಸ್!!" ಎಂದಳು. ಹೇಳಿದ್ದು ಅವಳಾದ್ದರಿಂದ ಎದೆ ಧಗ್ ಎಂದಿತು! "ನಾ ಕವಿಯಲ್ಲ" ಎಂದೆ. "ಮತ್ತೇ..., ನಾ ನಿನ್ನ ಕವಿತೆ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ?" ಅಂದಳು! ಉಸಿರು ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿತು! "ನಿನಗಿಂತ ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸುವವರಾರು? ನಿನ್ನದೇ ಪದಗಳನ್ನು ತಿರಿಚುತ್ತೇನೆ!" ಎಂದೆ. ಅವಳು ಮೌನ! * ಒಲವು ಮೂಡಿದ್ದು ಅರಿತುಕೊಂಡೆಯಲ್ಲ- ಧನ್ಯ!!  ನ-ನ್ನಿಂ-ದ...., ಎಷ್ಟೊಂದು ನವಿರು ಪದಗಳು- ನಿನ್ನ ಕಾರಣವಾಗಿ! ನನ್ನೆದೆಯ ನೀನೆಂಬ ಕವಿತೆಯ ಪದಗಳಾಗಲು ಪ್ರತಿದಿನ ಸಂಜೆ ತವಕದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೀಯೆನ್ನುವ ಅರಿವು ನನ್ನಹಂಕಾರ! ಒಲಿದ ಒಲವು ಕವಿತೆ ಕಟ್ಟುವ ಕಸುವಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನದಲಿ ಹಡೆದ ಪದಗಳೆಲ್ಲಾ ಕವಿತೆಗಳಾಗಿ ನೀ ನಿರಾಳವಾಗುವುದಾದರೆ..., ಅದೇ..., ನನ್ನನ್ನೂ ಬದುಕಿಸಲಿ! ನಿನ್ನ ಕಾರಣವಾಗಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ...

  ಧೈರ್ಯ ( ದೆವ್ವ !) ಪರೀಕ್ಷೆ ! * ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಹೊರಟಿದ್ದು ತಡವಾಗಿತ್ತು ! ಮೈಸೂರು ಬಸ್‌ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ತಲುಪಿದಾಗ ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೊಂದೂವರೆ ! ಬಸ್‌ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್‌ನಿಂದ ಹೊರಬಂದಾಗ ಸಿಟಿ ಬಸ್‌ - ನಂಬರ್ 164 ಕಾಣಿಸಿತು ! ಗೌಸಿಯಾ ನಗರ್‌ವರೆಗೆ ಹೋಗಬಹುದು ! ಮೈಸೂರು ತಲುಪುವ ಸಮಯವನ್ನು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದಾಗಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ… , ಇವತ್ತು ಮನೆಗೆ ಆ ಸ್ಮಶಾನದ ಕಡೆಯಿಂದಲೇ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ! ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಮುಂಚೆ ಧೈರ್ಯಪರೀಕ್ಷೆ ನಡೆಸಿದ ಸ್ಮಶಾನ ! ಕೆಲವೊಂದು ನೆನಪುಗಳು ಹಾಗೆಯೇ… , ಅಷ್ಟು ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಮಾಸುವುದಿಲ್ಲ ! ಬಸ್‌ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್‌ನಿಂದಲೇ ನಡೆದು ಹೋಗಬೇಕಾಗಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡರೂ ಈ ಬಸ್‌ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ಖುಷಿಯಾಯಿತು - ಅರ್ಧ ದೂರದ ನಡಿಗೆ ತಪ್ಪಿತು ! ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬಸ್ಸನ್ನು ಓಡಿಬಂದು ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತೆ . ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹದಿನಾರು - ಹದಿನೇಳು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಬಿಳುಚಿಕೊಂಡವನಂತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ . ಒಬ್ಬನೇ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದರ ಹೆದರಿಕೆಯಿರಬೇಕು ! ಹೆದರಿಕೆ ! ಆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ನಾನು ನನ್ನ ಧೈರ್ಯಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಲು ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಮಶಾನದ ಮೂಲಕ ಹಾದು ಹೋಗಿದ್ದು ! ನನ್ನ ಮುಗುಳುನಗು ಅವನು ಸ್ವಲ್ಪ ರಿಲಾಕ್ಸ್ ಆಗುವಂತೆ ಮಾಡಿತು . ಒಂದೆರಡು ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನೇ ನೋಡಿದ ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ ! “ ನೀವು ದೇವೀಪುತ್ರನಲ್ಲವೇ ? ಕಥೆಗಾರ ? ನಮ್ಮಮ್ಮ ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಫ್ರೆಂಡ...

ಅವಳೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ! ೧ ಗೋವಾಬೀಚಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಸಮನೆ… , ಯಾವುದೇ ಉದ್ದೇಶವಿಲ್ಲದೆ ಸುತ್ತುತ್ತಿದ್ದೆ - ಕಳೆದೆರಡು ದಿನಗಳಿಂದ . ಒತ್ತಡದ ದಿನಚರಿಯಿಂದ ದೂರ ಹೋಗಿ ಒಂದು ವಾರ ಯಾರ ಸಂಪರ್ಕವೂ ಇಲ್ಲದೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾನಾಗಿ ಕಳೆಯಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ . ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದು ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ . ಇಂತಾ ಕಡೆಗೆ ಎಂದು ನಾನೂ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ . ಟೀ ಬೇಕು ಅನಿಸುವಂತೆ - ಅವಳ ನೆನಪುಗಳು ! ಟೈಂಟುಟೈಂ ತಿಂಡಿ - ಊಟ… , ಅಂತೆಲ್ಲ ನೆನಪು ಮಾಡಿ ವಿಚಾರಿಸೋದು… , ಮೆಸಂಜರ್‌ನಲ್ಲಿ ಟಿ ಕಳಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು… , ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ… , ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹೇಳಲಾರದ ಭಾವೋದ್ವೇಗ ! ಕಾಲೆಳೆದತ್ತ ಹೋದಾಗ ಎದುರಾಗಿದ್ದು ಟೀ ಶಾಪ್… , ಅಲ್ಲಿ ಅದೇ ಅವಳು - ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ… ! “ ಹೀಗೆ… , ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳ ಮೊದಲ ಪ್ಯಾರ ಟಿಪಿಕಲ್ ಭದ್ರನ ಸ್ಟೈಲ್‌ಲಿ ಬರಿ ! ಕ್ಲೈಮಾಕ್ಸ್ ನಾನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ !” ಎಂದಳು . “ ಬೇಡ !” ಎಂದೆ . * ಇದು ಹೀಗೆಯೇ… ! ನನ್ನೊಳಗಿನ ಕಥೆಗಾರನ ಕಥೆ ! ಅಕ್ಷರಗಳು ಪದಗಳಾಗಿ , ಪದಗಳು ವಾಕ್ಯಗಳಾಗಿ , ವಾಕ್ಯಗಳು ಘಟನೆಗಳಾಗಿ , ಘಟನೆಗಳೇ ಭಾವಗಳಾಗಿ… ! ನಾನೇ ಬರೆಯಬಾರದೆಂದುಕೊಂಡರೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ನನ್ನೊಳಗಿನ ಕಥೆಗಾರ ನನ್ನನ್ನು ಮೀರಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ ! ಕಾರಣ… , ಅವಳು - ಅವಳೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ! ಇನ್ನುಮುಂದೆ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವುದಿಲ್ಲವೇ ಅಂದೆ - ಅಷ್ಟೆ ...! ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಕ್ಕೆ ಏನ...

  ಕಥೆಗಾರ ಕವಿಯಾದ- ಹೇಗೆ...? ಕಾರಣ ಅವಳು- ಅವಳೊಂದಿಗಿನ ಮಾತುಕಥೆಯೆಲ್ಲಾ ಸಾಹಿತ್ಯವೇ! ಒಲವಾಯಿತಾ ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ- ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವಳಂತೆ! ಆಗದಿರಲು ಕಾರಣವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ- ಅನ್ನುತ್ತೇನೆ! ಸಿಕ್ಕಿತಾ ಕಾರಣ- ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ! ನೀನಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಪಟ್ಟಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆ- ಅನ್ನುತ್ತೇನೆ! ಗೊಂದಲಗೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ! ಮಾತಾಡು- ಅನ್ನುತ್ತೇನೆ! ಯಾಕೆ- ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ! ನೀನನ್ನ ಪ್ರತಿದಿನದ ಕವಿತೆ- ಅನ್ನುತ್ತೇನೆ! ಕಥೆಗಾರ ನೀನು- ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ! ಅರಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಒಲವನ್ನೂ ಮೀರಿ..., ಪ್ರೇಮಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನಿನ್ನನ್ನು- ಅನ್ನುತ್ತೇನೆ!!!

  ಎರಡು ಸಾಲಿನ ಕಥೆ ಹೇಳು ಅಂದಳು. ನೀನೊಂದು ಮುಗಿಯದ ಕಾದಂಬರಿ ಎಂದೆ. ಕವಿತೆ ಹೇಳು ಅಂದಳು. ನೀನೊಂದು ಮುಗಿಯದ ಮಹಾಕಾವ್ಯ ಎಂದೆ. ಏನಾದರೊಂದು ಹೇಳಿ ಸಾಯಿ ಎಂದಳು. ಐಲವ್‌ಯು ಎಂದೆ- ಸತ್ತೆ

 ಪುಸ್ತಕ! * ಟರೆಸಿನ ಮೇಲೆ ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ್ದೇವೆ. ಬಲಗೈಯ ಹಸ್ತವನ್ನು ತಲೆಯ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ಮಲಗಿರುವ ನನ್ನ ಎಡ ತೋಳಿನಮೇಲೆ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಅವಳು ಮಲಗಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳ ಎಡ ಕಂಕುಳಿನ ಕೆಳಗಡೆಯಿಂದ ಬಳಸಿದ ನನ್ನ ಕೈ ಅವಳ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ- ಅವಳ ಎರಡೂ ಕೈಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಂಭಾಷಣೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ! “ಕಥೆ ಹೇಳ್ತೀಯಾ?” ಎಂದಳು. “ಇಲ್ಲ" ಎಂದೆ. “ಹೇಳು, ಪ್ಲೀಸ್!” ಎಂದಳು. “ಏನು ಹೇಳಲೇ?” ಎಂದೆ. “ಕಥೆ!” ಎಂದಳು. “ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಕಥೆ ಹೇಳಲಾ?” ಎಂದೆ. “ಏನೋ ಒಂದು ಕಥೆ…, ಆ ಕಥೆ ಕೇಳ್ತಾ ಕೇಳ್ತಾ ನಾನು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಬೇಕು!” ಎಂದಳು. “ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ಕಥೆಯೇ ಸರಿ!” ಎಂದೆ. * ಬರಹ…, ಹೇಗೆ ನನ್ನ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಬೆರೆಯಿತೋ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು. ಮುಂಚೆಯಿಂದಲೂ ಕನಸೆಂಬ ಮಾಯಾಲೋಕದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದವನು ನಾನು- ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆದವನು- ವಿಹರಿಸಿದವನು! ಕನಸುಗಳು ಯಾವತ್ತಿಗೂ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿದೆ- ಕಾಪಾಡಿದೆ! ಜೊತೆಗೆ…, ಓದು. ಎಷ್ಟೇ ಓದಿದರೂ ಬರೆಯುವಾಗ- ಯಾರೊಬ್ಬರ ಪ್ರಭಾವ ನನ್ನ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಇರಬಾರದೆಂಬ ಹಠ! ಹಾಗೆಯೇ…, ಎಲ್ಲಿ ನಾನು ಬರೆದದ್ದು ಓದುಗರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅನ್ನುವ ಹೆದರಿಕೆಯೂ! ಬರೆದೆ…, ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ…, ಬರೆದು ಜೋಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆನೆ ಹೊರತು, ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಅರಿವೇ ನನಗಿರಲಿಲ್ಲ! ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಓದದೆಯೇ ಅದೆಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳು ನನ್ನ ಕಥೆಗಳು ಅವಿತುಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಕಾಲೇಜ್ ಮ್ಯಾಗಸಿನ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದಾಗ ಏನೋ ಉತ್ಸಾಹ, ಏನೋ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ ಅನು...

 ಕವಿ * ನನ್ನ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ಅವಳಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಆರಾಧನೆ- ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿ ನಿರಕ್ಷರ ಕುಕ್ಷಿಯಾದ ನಾನೂ ಕವಿಯಾದೆ! ಅವಳು ಕವಿತೆಯಾದಳು... ಬರೆದವ ನಾನಾದ್ದರಿಂದ ಕವಿತೆ ಶ್ರೇಷ್ಠವಲ್ಲದಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಆ- ಕವಿತೆ, ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿಯಾದರೂ ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುವಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಣೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿದ, ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ- "ಅವಳು" ಆದ್ದರಿಂದ..., ಇದಕ್ಕಿಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕವಿತೆಯಾವುದು??

 ಋಣ * ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡ, ಅರಳಿದ ತಾವರೆಯಂತೆ ನಿನ್ನ ಮುಖ! ಮುತ್ತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಅರೆಬಿರಿದ ನೆನೆದ ತುಟಿಗಳು! ಮುತ್ತು ಕೊಡುತ್ತೇನೇನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ಅರೆಮುಚ್ಚಿದ, ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲವೇನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ಅರೆತೆರೆದ ಕಣ್ಣುಗಳು! ಗೊಂದಲದ ನಿನ್ನ ನೋಟ! ಆ ನಿನ್ನ ತನ್ಮಯತೆ- ಎಷ್ಟು ಚಂದ! ನೋಡುತ್ತಾ ಇದ್ದುಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಹೊರತು ಆ ಭಾವಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯನ್ನು ತರಲಾರೆ! ನಿನ್ನ ಸಮರ್ಪಣೆ ನನ್ನ ಹೊಣೆ! ನಿನ್ನ ನಂಬಿಕೆಗೆ, ಪ್ರೇಮಾಧಿಕ್ಯ ಸೌಂಧರ್ಯಕ್ಕೆ ನಾನು ಶರಣು! ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕಬೇಕಾದ ಆ- ಕಾರಣವನ್ನು ಮೀರಿದ ಸ್ಥಾಯೀಭಾವಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅಣಿಗೊಳಿಸಿದ ನಿನಗೆ ನಾನು- ಋಣಿ!

 ನೆಮ್ಮದಿ! * ಅಂದು..., ನನ್ನ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಅವಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಂಡೆ! ನನ್ನಿಂದ ಅವಳು ತನ್ನ ನೆಮ್ಮದಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಳು! ಇಂದು..., ತನ್ನ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಮತ್ತೊಬ್ಬನಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಂಡಳು! ಅವನು ತನ್ನ ನೆಮ್ಮದಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ನೋಡಿ ನಾ ನೆಮ್ಮದಿಯಾದೆ! 😁

 ಹೆಣ್ಣೇ..., ನೀನು- ನಾನೆಂಬ ನಮ್ಮ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಒಲವಿದೆ, ನಗುವಿದೆ, ಸಂತೋಷವಿದೆ, ಮುನಿಸಿದೆ, ಜಗಳವಿದೆ, ಕೋಪವಿದೆ, ವಾಗ್ವಾದವಿದೆ, ಸಾಂತ್ವಾನವಿದೆ, ದೈಹಿಕ- ಸಂತೃಪ್ತಿಯಿದೆ! ಯಾವಾಗ..., ನೀನು-ನಾನು ಮಾತ್ರವೆಂಬ ನಮ್ಮ ಪ್ರಪಂಚದ ಸರಿ ತಪ್ಪುಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನಿಂದ ಮನ್ನಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ನಿನ್ನ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟು, ನನ್ನ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಸಾಬೀತುಮಾಡಿ, ನಾನು- ನೀನೆಂಬ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ- ಹೊರ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಎಳೆದು ತಂದೆಯೋ..., ನಿನ್ನಿಂದ ನನ್ನ ಕೊಲೆ ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಸಾವು!

 ನಾನು ಬರೆಯುವ ಕಥೆಗಳೆಲ್ಲ ನನ್ನದೇ ಬದುಕಾದರೆ..., ನಾನು..., ಎಷ್ಟೊಂದು ಕಥೆಗಳು!

 ನನ್ನ ಮನೆಯಿಂದ ಯಾರಪ್ಪಾ ಕಾರು ಹತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು? ಮನೆ ಅಂದೆನಾ? ಗುಡಿಸಲು..., ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಕಣ್ಣು ಕಾಣದ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಒಂದು ಕಡೆ ಕೂರಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದೆ-ಭಿಕ್ಷೆಗೆ! ನಾನೂ ತಟ್ಟೆ ಹಿಡಿದು ಸುತ್ತಾಡಿದ್ದೆ! ಸಂಜೆ ಅಮ್ಮನನ್ನು ನಾನೇ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರಬೇಕು! ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲ! ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ..., ಯಾರೋ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಾರು ಹತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ..., ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಲ್ಲ- ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ! ನನ್ನ ನೇರಕ್ಕೆ! ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಯಲು ಸಮಯ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ! ಅವರಿಗದರ ಚಿಂತೆಯೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಗುದ್ದಿ..., ಅಷ್ಟು ದೂರ ಎಗರಿ ಬಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಗಮನಿಸುವ ವ್ಯವಧಾನವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಹೊರಟು ಹೋದರು! ಬಿದ್ದಲ್ಲಿಂದ ಏಳಲು ಶ್ರಮಿಸಿದೆ. ಕಾಲಿನ ಮೂಳೆ ಮುರಿದಿದೆ ಅನ್ನಿಸಿತು! ಹಾಗೆಯೇ ತೆವಳುತ್ತಾ ಗುಡಿಸಲೊಳಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ..., ಸತ್ತು ಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ ಅಮ್ಮ! ವಸ್ತ್ರಗಳೆಲ್ಲಾ ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತವಾಗಿ- ರೇಪ್ ಆಗಿರುವುದರ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸೂಚನೆ! ಈಗ ನನ್ನ ಭಾವನೆ ಏನಿರಬೇಕು? ಕಣ್ಣು ಕಾಣದ..., ಏಡ್ಸ್ ರೋಗಿಯಾದ ಅಮ್ಮ ಹೋಗಿದ್ದೇ ಒಳ್ಳೆಯದೆಂದು ಖುಷಿ ಪಡಲೋ- ಅಮ್ಮ ಹೋದರೆಂದು ದುಃಖಿಸಲೋ? ಅಮ್ಮನನ್ನು ರೇಪ್ ಮಾಡಿದ ಆತನಬಗ್ಗೆ ಕನಿಕರಪಡಲೋ, ಹಾಗೇ ಆಗಬೇಕೆಂದು ಸಂತೋಷಿಸಲೋ?

 ಎಡವಿ ಬಿದ್ದೆ! ನಕ್ಕರು! ಎದ್ದು- ಬಿದ್ದಲ್ಲಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿದ ಚಿನ್ನದ ಸರವನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತೋರಿಸಿ ನಾನೂ ನಕ್ಕೆ! ನನ್ನ ನಗು ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯಿತು 

 ಕಾಲ * ಈಜುಬರದ ನಾನು ಸಾಯಲೆಂದು ನದಿಗೆ ಹಾರಿದೆ! ಸಾವು...! ಮೊಸಳೆಯೊಂದು ಎಳೆದು ತಂದು ದಡಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟಿತು! ಈ ಅವಮಾನಕ್ಕಿಂತ ಸಾವೇ ಚಂದವಿತ್ತು!! 

 ಬದುಕು! * ಒಂದು ಪ್ರಯಾಣ ಹೊರಟಿದ್ದೆ. ಯಾವುದೇ ಆತುರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಯಾಣ. ನನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆಯೇ ಹೋಗುತ್ತೇನೆಂದು- ಗಂಟೆಗೆ ನಲವತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ಓಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಸ್ಸೊಂದು ನನ್ನನ್ನು ಓವರ್‌ಟೇಕ್ ಮಾಡಲು ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನಿಂದ  ಕಾರಿನವನೊಬ್ಬ ಹಾರನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಬಸ್ ನನ್ನನ್ನು ದಾಟಿ ಹೋಗುವಷ್ಟು ಸಮಯ ಕಾಯುವ ವ್ಯವಧಾನ ಕಾರಿನವನಿಗಿಲ್ಲ. ನಾನೇ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಬಸ್ಸಿನ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬಂದು ಕಾರಿನವನಿಗೆ ದಾರಿಕೊಟ್ಟೆ. ನಂತರ ಬಸ್ಸು ಹೇಗೋ ಮುಕ್ಕರಿಸಿ ನನ್ನನ್ನು ಓವರ್‌ಟೇಕ್ ಮಾಡಿತು. ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದ ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಭಯಂಕರ ಹೊಗೆ. ಸಣ್ಣ ಅಪ್‌ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ಬಸ್ಸಿನ ವೇಗ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು! ಹಿಂದೆ ಸಿಕ್ಕಕೊಂಡ ನನಗೆ ಹೊಗೆ ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ..., ಬಸ್ಸನ್ನು ಓವರ್‌ಟೇಕ್ ಮಾಡಲು ಶ್ರಮಿಸಿದೆ! ಎದುರುಗಡೆಯಿಂದ ಒಂದರ ಹಿಂದೊಂದು ಗಾಡಿಗಳು! ಹೋಗಲಿ ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ತುಂಬಾ ದೂರ ಉಳಿಯೋಣವೆಂದು ಸ್ಲೋ ಮಾಡಲು ಹೋದರೆ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಲಾರಿ! ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಂ! ಇಷ್ಟೆ- ಬದುಕು!

ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಅವಳನ್ನು ಕಂಡು ಗೊಂದಲಗೊಂಡೆ . ಅಪರಿಚಿತೆ . ನೋಟದಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯವಾಗಲಿ , ಅಪರಿಚಿತತೆಯಾಗಲಿ ಇಲ್ಲ . ಆದರೂ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ . ಯಾಕೆ ? ಗೊಂದಲಗೊಂಡೆ . ನೋಡುತ್ತಿರುವುದು ನನ್ನನ್ನೋ ಅಥವಾ - ಅನ್ನುವಂತೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನೋಡಿದೆ . ಮುಗುಳುನಕ್ಕಳು . ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಪರಿಚಿತೆಯೇ ಇರಬೇಕು . ನಾನು ಮರೆತಿರಬೇಕು . “ ದೇವೀಪುತ್ರ ಅಲ್ವಾ ?” ಎಂದಳು . ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು . ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿನ ಗೊಂದಲವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಳು . “ ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಪರಿಚಯ ಇಲ್ಲ . ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಪರಿಚಯ ಇದೆ !” ಎಂದಳು . “ ಹೇಗೆ ?” ಎಂದೆ . “ ನಿಮ್ಮ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಓದಿ !” ಎಂದಳು . ಸಣ್ಣ ಅಹಂ ಮನವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿತು . ನನ್ನ ನೋಟದ ವಿಧಾನ ಬದಲಾಯಿತು . ನಾನೇನೂ ಅವಳನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಕಿಲ್ಲ - ನನ್ನ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಓದಿ ಇಂಪ್ರೆಸ್ ಆಗಿದ್ದಾಳೆ ಅನ್ನುವ - ಅಹಂ ! ನನ್ನ ನೋಟದ , ದೇಹಚಲನೆಯ " ಭಾಷೆ " ಬದಲಾಗಿದ್ದು ಅವಳ ಅರಿವಿಗೆ ಬಂತು . ಆದರೆ ಅವಳ ಭಾವವೋ ಉದ್ದೇಶವೋ ನನಗೆ ಹೊಳೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ . “ ಹೆಂಗಸರೆಂದರೆ ತುಂಬಾ ಹಗುರವಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇರುವಂತಿದೆ ?” ಎಂದಳು . ಇದಕ್ಕಿಂತ ಏಟು ಏನು ಬೇಕು ? ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಶ್ರೇಷ್ಠನೆಂದು - ಅಂದುಕೊಂಡಿರುವಾಗ… ? “ ಇಲ್ಲ… , ನನ್ನ ಹೆಸರು ದೇವೀಪುತ್ರ ! ಅದು ಅ - ನು - ಸ - ರ - ಣೆ - ಯ ಸಂಕೇತವೇ ಹೊರತು ಅಧಿಕಾರದ್ದಲ್ಲ !” ಎಂದೆ . “ ಹಾಗಿದ್ದರ...